Nadat er vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw veel werkgelegenheid verdween en mensen naar elders verhuisden dreigde het dorp te verpauperen, maar sinds het begin van deze eeuw zit de vooruitgang er weer in.  Zo is er nog een kleine school,  het Kindcentrum Hoogholtje en een bruin café, dat tevens dienst doet als dorpshuis. Het dorp bezit twee markante kerken, de in 1927 verrezen Katholieke Sint-Bonifatiuskerk, ontworpen door architect Jos. Th.J. Cuypers en de voormalige Hervormde kerk, daterend uit de 13e eeuw met een  plafondschildering van de beroemde schilders Matthijs Röling en Wout Muller.  De laatste doet dienst als theater ’t Marnehoes.

​

Vooral door toenemende recreatie komen meer en meer mensen er achter dat het hier een prachtige omgeving is. Goed voor fietsers en wandelaars, maar ook voor kanovaarders en mensen met motorboten zijn er prachtige routes. Overnachten is geen probleem: er is een camping, camperplaats en verschillende B&B-ondernemingen.  Door de centrale ligging is het een prima uitvalsbasis en ieder half uur vertrekt er een (groene) bus in beide richtingen. Het beweegpark naast de speeltuin en de ijsbaan  is de trots van het dorp, met allerlei toestellen voor zowel jong als oud, een pannakooi, jeu de boulesbaan en een fietscrossbaan.

 

De monumentale rooms-katholieke school- annex sociëteitsgebouw Sint Ludgerus, gebouwd in 1873 door architect W.V.A. Tepe wordt na de restauratie Kunstcentrum de Ploeg, een educatief centrum geïnspireerd door  de Groningse schildersgroep De Ploeg. 

De doorgaande weg door het dorp is in 2021 gereconstrueerd met veel nieuw groen aan weerskanten, een lust voor het oog. Het fiets- en wandelpad rondom het dorp  is verbonden met het Wad- en Wierdenpad en het Pieterpad en sluit aan op het Ede Staalpad naar de borg Verhildersum, een oude verwilderde boomgaard en het terrein van de voormalige van Starkenborgh. 

 

Kortom: het is goed toeven in Wehe den Hoorn!